ساخارین
ساخارین که از آن به عنوان شکر مصنوعی نیز یاد می‌شود، بلور های سفید رنگی با دمای ذوب ۲۲۴ درجه سانتیگراد هستند که حدود ۵۵۰ بار بیشتر از ساکاروز (قند معمولی) شیرین است. از این ماده به شکل گسترده‌ای به‌عنوان شیرین کننده استفاده می‌شود.
این شیرین کننده بصورت پودر یا قرص عرضه می‌گردد؛ و در جهان توسط بیماران زیادی مصرف می‌شود. بیش از چهل و پنج سال است که این شیرین کننده کشف و به شکلهای مختلف تولید و در اختیار بیماران دیابتی یا رژیمی قرار گرفته‌است این ماده در صورت خالص بودن ۴۰۰ برابر حجم شکر شیرینی دارد؛ و علی‌رغم مخالفتهایی که با تولید آن شده هنوز هم به میزان زیادی در جهان تولید می‌شود عده‌ای بر این باورند که مصرف ساخارین باعث سرطان می‌شود. در یک آزمایشگاه در آمریکا، که بر روی ۱۰۰۰ موش آزمایشگاهی صورت گرفت، که در این آزمایش موشها با ساخارین تغذیه شدند. فقط دو موش بعد از مدتی طولانی دچار سرطان مثانه شدند که محققین احتمال بروز این نوع سرطان را توسط ساخارین را رد نمودند و اعلام نمودند این بیماری در بین موشها شایع می‌باشد. ضمناً فرمول و شکل ساخت ساخارین ظرف چند سال گذشته تغییر نموده که ریسک ابتلاء به سرطان را ازبین برده‌است. از مهمترین دلایلی که باعث شد این شیرین کننده در بخش صنعت کنار گذاشته شود، وجود مزه تلخ آن بود؛ که امروزه بخاطر از بین بردن تلخی آن، این ماده را با شیرین کننده دیگری بنام cycyckinat سیکلمات مخلوط می‌نمایند. نکته قابل توجه در مورد این شیرین کننده پائین بودن قیمت آن در بازار جهانی است.
ساخارین اولین قند مصنوعی بود که به طور تصادفی توسط شیمیدانی به نام فالبرگ، هنگامی که وی روی یک ماده نگهدارنده غذایی جدید کار می‌کرد، کشف شد. در طی جنگ جهانی دوم به دلیل کوپنی شدن شکر میزان مصرف ساخارین افزایش پیدا کرد و تا سال ۱۹۱۷ ساخارین در آمریکا و بعد از آن در اروپا نیز استفاده شد.
ساخارین ۳۰۰ برابر شیرین‌تر از شکر بوده و بر خلاف شکر کالری کمی داشته و سبب افزایش قند خون نمی‌شود. تولید ساخارین آسان بوده، در مقابل حرارت پایدار می‌باشد؛
موارد مصرف و کاربرد سدیم ساخارین :
ساخارین بطور کلی در موارد زیر مورد استفاده قرار می گیرد:
صنایع تولید دارو
نوشابه های بدون قند و رژیمی
صنایع غذایی و قنادی
رژیم غذایی بیماران دیابتی
منبع : همشهری آنلاین
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.